Leugens over Louwes

Leugens over Louwes

Prof. Ton Derksen heeft een uitgebreide analyse gemaakt van het dossier van de Deventer Moordzaak. Hij heeft daarbij vele deskundige geraadpleegd in binnen- en buitenland en de weerslag ervan is in het boek van hem te lezen “Leugens over Louwes”.  Ik was niet bij het boek betrokken en heb het pas onlangs te lezen gekregen.  Het laat een onthutsend beeld zien van hoeveel fouten er gemaakt zijn bij het onderzoek naar deze moord.  En hoezeer politie, Openbaar Ministerie, NFI en een aantal deskundigen bij hun onderzoek impliciet van de schuld van Louwes zijn uitgegaan. Alles wat tegen hem pleitte werd zonder enige tegenonderzoek klakkeloos overgenomen. Alles wat hem vrijpleitte werd genegeerd of niet nader onderzocht.

In zijn zeven hoofdstukken over de cruciale onderwerpen uit deze zaak stelt Derksen meer dan 30 LEUGENS vast van de betrokkenen. Rechters zijn voorgelogen over de resultaten van onderzoek en de gegevens in de verschillende dossiers.

Derksen komt tot de conclusie dat Louwes een keihard alibi heeft doordat hij een file heeft gemeld waarin hij gestaan heeft na 20 uur bij Harderwijk. Een file die niet door de ANWB  is gemeld.  Hij onderzoekt het hele dossier, maar heeft ook veel (nieuwe) informatie over het wegverkeer van die avond en in de jaren ervoor en erna. Er kan geen enkele andere verklaring zijn voor het melden van deze file door Louwes dan het feit dat hij er ingestaan heeft. En dan heeft Louwes niet gelogen over het telefoontje vanaf de A28 en dan valt het hele scenario van het OM over deze moord, die door hem toen gepleegd zou zijn, in duigen.

Maar ook in de andere hoofdstukken zien we hetzelfde patroon. Vooral door de valse voorstelling van zaken van OM en NFI is het beeld geschapen dat Louwes een leugenaar is en de moord heeft gepleegd. Maar keer op keer stelt Derksen vast dat Louwes de waarheid sprak en het OM, NFI en deskundigen logen. Hier staat een boeiende opsomming van Derksen hierover.

Walgelijk is natuurlijk ook het feit dat deskundigen die evident fouten hebben gemaakt, ook als zij erop attent zijn gemaakt, niet alsnog hun fout erkennen. Zo is er een hoogleraar uit Eindhoven die verklaart dat op zichzelf het wel mogelijk was om op grotere afstanden een telefoongesprek te voeren (en dus het gesprekje vanuit Deventer, terwijl je op de A28 rijdt, in theorie mogelijk was). Maar verklaarde deze professor, met het weer dat op die avond was, was dit niet mogelijk. Vastgesteld is echter dat hij de weerkaart gebruikte van 20 december 1999 in plaats van 23 september 1999. En in december waren er winterse buien en op 23 september was het ideaal weer voor die gesprekken over grote afstanden. Maar die professor weigert daar dus op terug te komen, terwijl zijn verklaring wel in het vonnis als argument tegen Louwes wordt gebruikt.

Ook ten aanzien van het DNA-bewijs blijkt hoezeer het NFI aan een vorm van wishful thinking heeft gedaan en hoezeer ook zij de rechters hebben voorgelogen.

Ik behoorde ook heel lang tot de groep mensen die zich niet kon voorstellen dat mensen in onze nette rechtsstaat onschuldig langdurig gevangen komen te zitten. Maar sinds 2005 (Commissie Posthumus over de Schiedammer Parkmoord) zijn mijn ogen opengegaan. Naast de zaken die wij inmiddels in Nederland goed kennen (zoals Puttense moordzaak, Lucia de B., Ina Post), zijn er in de boeken van Van Koppen, Wagenaar, Israels c.s. minstens nog 10 andere zaken waar het uiterst onzeker is of iemand terecht gevangen zit. (En dan zeg ik het nog eufemistisch). Maar zeker als we naar andere landen kijken (zoals in Engeland) en de VS dan valt vooral op hoezeer de daar gemelde fouten lijken op die in Nederland. Lees mijn artikel over het boek over 250 zaken in de VS (Convicting the Innocent) van mensen die zeker onschuldig veroordeeld zijn (en gemiddeld 14 jaar gevangen zaten).

Alle soorten fouten die daar beschreven zijn, zijn in de reeds bekende Nederlandse zaken ook herkenbaar. De noemer is dat de dienaren van de wet op het moment dat zij ervan overtuigd zijn dat iemand de dader is letterlijk door roeien en ruiten gaan om iemand veroordeeld te krijgen. En dat zij er dan bij liegen, dan is dat toch een leugentje om bestwil! Ten dele beseffen zij zich dat niet eens, zo blind zijn ze door hun eigen overtuiging dat ze geloven wat ze zelf zeggen, terwijl dat helemaal niet in het dossier staat of zelfs het tegengestelde.

Een fatsoenlijke rechtsstaat doet er alles aan om deze fouten te voorkomen. En doet er ook alles aan om als die fouten helaas toch zijn gebeurd, ze te herstellen. En aan beide eisen voldoet helaas Nederland niet. Met de mond wordt beleden dat men er alles aan doet om deze fouten te voorkomen, maar als je de praktijk ziet dan is dat gewoon niet het geval. En Nederland kent een van de laagste aantallen van herziene rechtszaken. (In Engeland 25 per jaar, in Nederland gemiddeld minder dan 1 per jaar).

Als we niet een onafhankelijke herzieningsraad krijgen, zoals in Engeland (CCRC) dan zullen we het verschijnsel blijven zien dat OM en de Hoge Raad er alles aan zullen blijven doen om niet te moeten erkennen dat er sprake is van een gerechtelijke dwaling. Voor mij is wat er met Louwes is gebeurd en nog zal gebeuren de toetssteen voor de kwaliteit van de rechtsstaat in Nederland.

En trouwens: als Louwes niet de dader is dan heeft iemand anders haar vermoord. En die loopt niet alleen nog vrij rond, maar ook heeft hij er iemand anders voor laten opdraaien En we weten in ieder geval van alle deskundigen, dat de dader een goede kennis van de weduwe moet geweest zijn, want anders had ze hem ’s avond nooit binnengelaten.

U heeft zojuist gelezen: Leugens over Louwes.

Volg Maurice de Hond op Twitter | Facebook | LinkedIn | YouTube.