Persoonlijk

De verantwoordelijkheid voor op zich al onschuldige besmettingen met omikron wordt gelegd bij kinderen die daardoor in hun latere leven trauma kunnen oplopen. Rogier Rumke legt in deze column uit hoe dat komt.

Een heel bijzonder artikel door de in Zuid-Afrika wonende Amerikaan Cory Zue. Het is een longread, maar zowel qua inhoud als schrijfstijl zeker de moeite waard.

Door het huidige Coronabeleid zijn mensen veel meer gestresst geraakt dan daarvoor. Dit uit zich in verhitte discussies tussen echtparen en families. Iedereen vindt er iets van, en alsof het een nieuwe religie is, lijkt ruzie de enige methode om de ‘waarheid’ te verkondigen. Maar wat voor impact heeft dit op de komende feestdagen (en verjaardagen) en je relatie met je dierbaren? Hoe kan je daar het beste mee omgaan?

Dankwoord aan het eind van het tweede Coronajaar.

Deze column van Prof. Ewald Engelen in De Groene verwoordt op een indringende wijze precies wat ook mijn gevoelens zijn. Met zijn toestemming plaatsen we het op onze site. Hopelijk wordt het ook gelezen door de mensen, waar hij het -met voelbaar verdriet- over heeft.

Een gesprek over mijn werkwijze en insteek (en die van Rutte, Van Dissel en De Jonge). Met talentenspecialist Jan Prins van Priman.

Met een imponerend essay slaat Arjen van Veelen de spijker op z'n kop. De tweedeling die we als samenleving al veel langer kenden, wordt tijdens deze Coronacrisis schrijnend blootgelegd. Het laat ook zien hoe loos het gebruik van het woord "Samen" is.

Prof. Desmet had het al aangekondigd. Men zou er alles aan doen om via angst de staat van massavorming zo lang mogelijk te laten bestaan. Het afgelopen half jaar heeft het een grimmiger karakter gekregen en het is de vraag hoe we hier nog uit kunnen komen.

Een persoonlijk verhaal van een leraar over de situatie waarin hij terecht is gekomen.

Baby’s met mondkapjes, verjaardagen met toegangscontrole, oormerken van ongevaccineerden op de werkvloer en vaccinatie-stickers in restaurants. Een greep uit het leven in de stad die ooit symbool stond voor vrijheid: New York City. Anno 2021 is daar weinig meer van over. De grootste drijver: angst. Angst in een stad waar mensen het te druk lijken te hebben om logisch na te blijven denken. Als we in Nederland de gevaren van COVID-19 niet snel relativeren zouden we in ons eens zo nuchtere landje zomaar de zelfde kant op kunnen gaan. Want in Nederland lijkt de angst voor het virus er ook nog goed in te zitten.

Via mijn ouders wist ik uit eerste hand wat het betekende toen zij ergens niet meer naar binnen mochten, hoeveel pijn het deed dat anderen wel gewoon naar binnen bleven gaan. Maar dat betekent niet dat ik daarmee vind dat je de situatie kunt vergelijken met de massamoord uit de Tweede Wereldoorlog of dat ik ongevaccineerden als de nieuwe Joden zie. Wat het wel betekent is dat je je nog tien keer moet bedenken voordat je de 2G-regeling in Nederland invoert. Dan ga je een grens over, die -hoewel die niets met de oorlog te maken heeft- een impact heeft van historische proporties.

Degenen, die zich niet laten vaccineren, hebben een grote verscheidenheid aan argumenten. Door alle ongevaccineerden over één kam te scheren loop je als een olifant door de porseleinkast en loop je het risico onherstelbare schade toe te brengen.

Mijn oproep vanuit het diepst van mijn ziel aan politici en media om niet de 2G-regeling in Nederland in te voeren. Zowel op basis van principes als op basis van data.

Het is makkelijk principes te hebben als die geen consequentie voor jezelf hebben. Het afgelopen anderhalf jaar hebben we kunnen zien wat die principes waard waren. Ze werden overboord gegooid als men dacht dat men daardoor verondersteld gevaar kon afwenden. Rondom het onderwerp vaccinatie zien we dat nu op een schrijnende manier ook gebeuren.

Vandaag is de aflevering online gekomen van het gesprek met mij in de bijzondere serie van Tegenwind.tv.

De regisseur van de film "De Veroordeling" schiet zichzelf in zijn voet met zijn uitspraken in de krant over "fake news" en mijn optreden in de Coronacrisis en Deventer Moordzaak. Oordeel zelf maar.

Tot mijn spijt heb ik na meer dan 50 jaar het besluit moeten nemen te stoppen als voetbalscheidsrechter. Ik heb in de jaren van dichtbij meegemaakt wat een grote rol voetbalverenigingen in de lokale samenleving spelen. Dankzij de inzet van vele vrijwilligers. Een rol die sterk onderschat wordt (evenals van vele andere pijlers van de samenleving) wat ook te merken was bij de maatregelen om Covid-19 te bestrijden.

Mede omdat ik ook persoonlijk een goede band met Peter R. de Vries had, hieronder mijn gevoelens over wat er gisteren gebeurd is.

Zes maanden na het overlijden van Marc de Hond is er door zijn twee broers een stichting opgericht (StichtingKomma) om uitbehandelde ouders te helpen voort te blijven leven bij hun kinderen.