Overtuigend bewijs – vergeet de grote druppels en lockdowns

Leestijd: 4 minuten

Overtuigend bewijs – vergeet de grote druppels en de lockdowns

Dat wereldwijd de COVID-19-crisis nog voortduurt is volledig toe te schrijven aan de foute afslag, die de WHO  aan het begin genomen heeft. En we lijden nog steeds aan de gevolgen van die beslissing.

Die foute afslag was het besluit om de verspreiding van het virus vrijwel volledig toe te schrijven aan de directe besmetting via grotere druppels. Het houden van 1,5 meter afstand vloeide daaruit voort. Een foute afslag die ook door alle landelijke organisaties zoals het RIVM werd genomen. Met gigantische gevolgen. En bij RIVM/OMT en de regering lijken ze dat nog steeds niet door te hebben.

De sterke relatie met klimaat/weer

Vanaf het begin heb ik gewezen op de relatie tussen klimaat/weer en het verspreidingspatroon van het virus. Nu we zeven maanden verder zijn, wordt dat verband steeds duidelijker.

Het grote belang van die relatie met het klimaat/weer wordt maar weinig onderkend. Terwijl het op logische gronden uiteindelijk maar tot één conclusie zou moeten leiden.

Stel dat het inderdaad zo is dat COVID-19 zich inderdaad vooral via die grote druppels verspreidt. Dat daar waar men zich niet aan de afstandsvoorschriften houdt, het virus zich veel sneller verspreidt dan waar men zich er goed aan houdt. Dan is er de cruciale vraag:

Als het virus zich vooral via grote druppels verspreidt, hoe kan het dan zijn dat het verspreidingspatroon per klimaatzone zo verschilt?

Het enige logische antwoord is dat het virus zich niet vooral via grote druppels verspreidt. Slechts als je accepteert dat de verspreiding in overgrote mate via aerosolen verloopt, kan je begrijpen wat de samenhang met klimaatzones is. En ben je in staat om wel de juiste maatregelen te nemen om verspreiding te voorkomen! Anders blijft het aanmodderen en overreageren zoals het in Australië en Nieuw-Zeeland is gebeurd en in Europa nu aan het gebeuren is.

Ik heb vanaf maart vele blogs over die samenhang met het klimaat geschreven, zoals deze. Onlangs verscheen er een artikel waar dit onderwerp prima is uitgewerkt en op basis waarvan diverse belangrijke conclusies getrokken worden.

Ik zal hieronder de hoofdlijnen van dit artikel weergeven.

De insteek van het artikel is het analyseren van het verschil in ontwikkeling van de COVID-19-doden in de VS ten opzichte van Europa en welke lessen daaruit te trekken zijn. Die ontwikkeling is in Europese landen ongeveer hetzelfde, maar in de VS ziet de grafiek er anders uit.

Vervolgens wordt beschreven dat dit vrijwel identieke patroon in de Europese landen erg lijkt op het SIR-Model van Kermach en McKendrick van bijna 100 jaar geleden. Het is een mathematisch model om het verloop te voorspellen van verschillende infectieziektes.

Dat de grafiek van het patroon in de VS verschilt van die in Europa komt doordat het een samenstelling is van regionale verschillen in de VS. Door de afzonderlijke delen uit elkaar te halen kan er wel een goede indruk worden gegeven van die samenhang tussen het klimaat en de verspreiding van COVID-19, ook in de VS.

Dat is met deze kaart gedaan. De kleuren op de kaart zijn de verschillende klimaatzones. De sterftecijfers in deze drie zones zijn in een grafiek geplaatst.

Uit deze grafiek is goed op te maken dat het totaalcijfer in de VS (de zwarte lijn) samengesteld is op basis van de duidelijke patronen in twee gebieden, namelijk die van de early peak en de late peak.

Het geringe effect van de maatregelen

Daarna stelt de schrijver het effect vast van de maatregelen die de overheden hebben genomen. Omdat de VS uit meer dan 50 staten bestaan, die ieder een eigen beleid hebben gevoerd, kan die analyse goed uitgevoerd worden.

Op basis van een “stringency index”, ontwikkeld door Oxford University, zijn de staten geclassificeerd op basis van de mate waarin strenge maatregelen zijn genomen.

De onderstaande grafiek is de cruciale grafiek uit het artikel. De bovenste drie gestippelde lijnen tonen de omvang van strenge maatregelen. De drie lijnen onderin geven de sterftecijfers aan.

De gestippelde lijnen bovenin laten zien dat de patronen van de genomen maatregelen in de drie verschillende gebieden sterk op elkaar lijken. Maar de patronen van de sterftecijfers in die gebieden verschillen heel sterk, zoals de onderste drie lijnen laten zien.

En daarmee komt de auteur in dit artikel tot de volgende conclusies:

• De sterfte door COVID-19 is in de tijd gezien gestegen en gedaald in samenhang met klimaat en breedtegraad en vrijwel niet in samenhang met de omvang en timing van de interventies.
• Het effect van quarantaines en lockdowns in de VS op het stijgen en dalen van het aantal Covid-19 doden lijkt klein te zijn vergeleken met de invloeden van het klimaat en breedtegraad.

In de toegift van het artikel laat de schrijver zien dat dit patroon al bekend was op basis van de ontwikkeling van de griep. Er wordt verwezen naar het beroemde boek van Hope-Simpson uit 1992, “The Transmission of Epidemic Influenza”. En er wordt getoond dat de early peak lijkt op het patroon van de griepgolven zoals we die in onze regio kennen. En de late peak lijkt op het patroon zoals die van de griepgolven in de noordelijke tropische zone, zoals die in dat boek staat beschreven.

Wat staat er dit najaar te wachten?

Dit artikel is in lijn met hetgeen ik in diverse blogs beschrijf en levert overtuigend bewijs:

• de verspreiding van COVID-19 loopt voor het overgrote deel via aerosolen en niet via druppels;
• de verspreiding van COVID-19 volgt de patronen van de verspreiding van de griep;
• maatregelen zoals lockdowns en quarantaines hebben weinig effect.

En als we de lessen nu nog niet hebben getrokken, dan is het niet moeilijk om te voorspellen wat er in de loop van het najaar in West-Europa gaat gebeuren:

• wederom een sterke stijging van het aantal slachtoffers van COVID-19 (niet zo hoog als in maart, maar toch om voldoende schrik aan te jagen met alle gevolgen van dien);
• ingrijpende maatregelen die weinig betekenen voor het indammen van die stijging, maar wel grote schade opleveren voor allerlei aspecten van de samenleving.

Wanneer komt men nu eindelijk bij zinnen en realiseert men zich dat men de verkeerde afslag heeft genomen en nu met grote snelheid afrijdt op een afgrond? Hoeveel bewijs heb je nog meer nodig?

Met dank aan InProportion2.

U heeft zojuist gelezen: Overtuigend bewijs – vergeet de grote druppels en de lockdowns.

Volg Maurice de Hond op Twitter | Facebook | LinkedIn | YouTube.

Mocht u ons werk ook met een kleine donatie financieel willen ondersteunen klik dan hier