Berichten

The big impact of superspreading events

/27 Reacties/in /door

On June 2nd, the New York Times published an article called “Just stop the superspreading events”, which is completely in line with my findings from April about the great impact of superspreading events and that Covid-19 is actually spreading slowly outside those events.

These are the most important findings of the epidemiologists Adam and Cowling regarding the Covid-19 outbreak in Hong Kong. They investigated 1,038 infections in Hong Kong between January 23rd and April 28th and reported their results in this paper.

Their conclusions on 349 infections (the remaining 689 were infected elsewhere in China):

  • 20% of those infected accounted for 80% of new infections. They all took place at social gatherings.
  • 10% accounted for the remaining 20%. This meant that 1 or 2 people were infected, usually within the household.
  • 70% of the infected persons, did not infect anyone else. The authors found this to be an astonishing outcome.

In addition, they mentioned other studies with more or less comparable results:

  • The study in the province of Shenzen came to the conclusion that 80% of the infections were caused by 8 to 9% of the infected people.
  • In Israel, a study found that 80% of the cases were due to less than 10% of all infected persons.
  • In the case of SARS in Singapore it was found that 6% of the cases were responsible for 80% of the infections. 73% of the persons infected did not infect anyone.
  • In Hong Kong, 331 SARS infections could be traced back to one person.
  • For MERS in 2012 in Saudi Arabia, 14% of the cases accounted for 80% of the cases.

Not only they conclude that these superspreading events are part of the spread of COVID-19, but that they are the principal driving force behind the pandemic as well!

This is a selection of blogs where I came to the same conclusion:

– April 9: That’s how big the impact of superspreading events is

– April 19: Kessel’s superspreading event on 5 March

– April 24: The spread of the virus is already virtually under control

– May 1: Meat processing industry: superspreading hot spots

– May 28: COVID-19 doesn’t spread that easily at all

Through research in Dutch municipalities where superspreading events did and did not take place before the Lockdown on 15 March, the same patterns can be seen as described by the two authors in the New York Times. Municipalities where a superspreading event had taken place, had on average a factor of 8 times as many infections and deaths as those where such an event had not taken place.

The final conclusion of the authors in the New York Times is that by preventing superspreading events, the spread of Covid-19 can be controlled. And they conclude: this can be done with an approach that has much less impact, socially and economically, than the lockdowns and the extreme form of social distancing that has been imposed on the world in recent months.

Their final sentence is: Forget about maintaining or reinstating drastic measures to control the spread of the virus in the event of new outbreaks. Focus only on stopping the super spread.

Although they don’t use the same name, they indicate that stopping the spread of the virus should not be done through a 1.5 meter society, but with measures to prevent the super spread.

The interview with Japanese professor Oshitami shows exactly the same. He is a member of the Japanese Intervention Cluster Group.  This is the translation of the most important part:

“That fact not only made the contact research very inefficient, it was reminiscent of that other coronavirus from 2003: SARS. “That differs in many areas from Sars-CoV2, says Oshitani,” but SARS also turned out to be dependent on super-spreading events for its survival, with one person infecting many people at once and creating a cluster. “

Those clusters, the Japanese concluded, are key in tackling the virus. Oshitani was a member of the Cluster Intervention Group set up on February 25 by the Ministry of Health. The ministry changed the strategy of contact research by the Japanese GGDs: the focus was no longer on identifying and quarantining the contacts that a person who tested positive could have infected, but on finding out where this person had the infection. – what the Japanese call retrospective contact research.

For example, they identified one cluster after another, including in gyms, conference centers, restaurants, and karaoke bars – nearly all of them where people without masks gathered and talked or sang loudly. Also striking: the person who infected the others was not sick at the time and did not cough or sneeze. ‘This is how we came to our policy based on the three Cs: avoid closed (closed) spaces with poor ventilation, busy (crowded) places and intensive (close) contact such as close conversations,’ says Oshitani, ‘supplemented later by avoiding together. sing, talk loudly and make close efforts. “

The key to reducing the number of infections is not in applying the 1.5 meter society, but in ensuring that superspreading events do not happen!

But it means a lot more

One subject they don’t discuss in more detail in their article, is how the infection actually takes place. However, they do indicate that it takes place in enclosed spaces inside, with a lot of people present. But they do not express themselves about the method of transmission, via direct contact (as WHO/RIVM claim) or by air. These research results, partly thanks to statements by the OMT in the Netherlands and people like Prof. Voss, give a very clear answer. The OMT’s advice states the following as an argument that Covid-19 does not go by air: The reproduction number of Covid-19 is around 2.5. And then the OMT states:

“Virus diseases like measles, which are spread aerogenic through fine small droplets, have a much higher reproduction rate, between 12 and 20.”

In other words: Only if a lot of people are infected at the same time, this is evidence of small droplets floating in the air.

Let’s make some calculations based on the results of the New York Times article.

  • The R0 of Covid-19 is 2.5. So that means that 1,000 people infect 2,500 other people.
  • If 10% of the people infect 80% of the people, it means that (10% of 1,000=) 100 people infect (80% of 2,500=) 2,000 people. Then the R0 of this group is 2,000/100 = 20.
  • If the remaining 90% infects the remaining 20%, 900 people still infect 500. Then the R0 of this group is 500/900= 0.6

 

The high R0 of the first group (1 person infects 20 others on average) strongly resembles that of measles. So then the only logical conclusion you can draw as OMT and Prof. Voss, is that in superspreading events the spread is by air and not by direct contact.

The Robert Koch Institute now also indicates that airborne contamination does take place (chapter 1, section on aerosoles, last paragraph):

“Even if a final assessment is currently difficult, the studies so far generally indicate that SARS-CoV-2 viruses can also be transmitted through aerosols in the social environment.”

In super-spreading events, where many are infected at the same time, it could hardly have happened otherwise than by air.

You need a lot of fantasy and a lack of logical thinking if you want to explain the contamination of 52 people by one other member of Seattle’s choir by transmission through direct contact. If you accept that with the measles (R0 between 12 and 18) the virus spreads by air, then you can’t draw any other conclusion that Covid-19 does the same with those superspreading events.

So that way we can conclude that 80% of all COVID-19 infections are airborne.

Also with Influenza there are studies from the past, which are about the airborne spread of the virus. Such as this study from 2013 with the title “Aerosol transmission is an important mode of influenza-A spread”.

The question remains however, how does this infection occurs in the remaining 20%? Are these mainly infections within the household because of direct contact?

But if the infection is airborne at superspreading events, why shouldn’t it be the same within the household?

The answer to this appears to be given by the important results of Prof. Streeck’s study in Heinsberg. If you are infected during a superspreading event, you are more seriously ill and have fewer symptoms than at home.

Long-term exposure to the virus in the air is the crux of the matter. From the lungs of an infected person the virus ends up in the lungs of not yet infected people. Not only do they breathe the minimum amount needed to become infected, but many people present breathe in a lot of virus (high viral load) and become quite sick from it.

At home the conditions for the virus are apparently less favorable to strike that way. There may be more ventilation. The patient talks less and certainly doesn’t sing. The not yet infected persons do not stay in a room with the floating virus long enough to get sick of it. That’s probably why the researchers in Hong Kong establish that 70% of the infected persons have not infected anyone else at home.

Airborne infection also explains why people are not infected when there is good ventilation. And why there are hardly any infections in the open air. Then the virus doesn’t float around a person long enough to breathe in enough virus and get sick of it. That’s why higher humidity works, because it prevents the virus from floating around for a long time. That’s why mouth protection works in indoor areas, because it considerably reduces the emission of virus particles that remain in the air for a long time.

This also means that contamination via direct contact plays virtually no role in the spread of Covid-19. The measure that really worked all over the world is the ban on meetings with larger groups of people. And not the fact that we have introduced social distancing (keeping the 1.5 meter distance in the Netherlands). These are also the conclusions of researchers from Hong Kong.

As long as the WHO and RIVM do not recognize this, we will not only keep the stranglehold of the 1.5 meter society around the neck of the economy and social structure, but we will also maintain a fundamentally unsafe situation. As a result, based on RIVM’s protocols, we are doing exactly what is (virtually) ineffective in preventing the spread of the disease and are gradually doing what increases the risk of superspreading events. (allowing meetings with people, without pointing out the need for good ventilation).

It is similar to the situation where you drive down a single track on an unguarded level crossing. The RIVM’s track says that you only have to look to the left in order not to be hit by a train. You do exactly that. You stop in front of the crossing and look carefully to the left. You don’t see anything coming, so you cross.

But then you are hit by the train coming from the right. It wasn’t in the RIVM’s track book, because that was the timetable from 2019.

Superspreading events: de aanjager van de COVID-19 pandemie

/176 Reacties/in /door

De grote impact van superspreading events

In The New York Times stond op 2 juni een artikel met de naam “Just stop the superspreading events”, dat volledig aansluit op mijn bevindingen uit april t.a.v. het grote belang van superspreading events en dat COVID-19 zich buiten die events eigenlijk maar langzaam verspreidt.

Dit zijn de belangrijkste bevindingen van de epidemiologen Adam en Cowling t.a.v. de uitbraak van COVID-19 in Hong Kong. Zij onderzochten 1.038 besmettingen in Hong Kong tussen 23 januari en 28 april en deden daar in dit paper verslag van.

Hun conclusies over 349 besmettingen (de overige 689 waren besmet elders in China):

  • 20% van de besmette personen zorgden voor 80% van de nieuwe besmettingen. Ze vonden allemaal plaats bij “social gatherings”
  • 10% zorgde voor de overige 20%. Dat hield in, dat men dan 1 à 2 personen besmette, doorgaans binnen het huishouden.
  • 70% van de besmette personen besmette niemand anders. Dit vonden de auteurs een verbijsterende uitkomst.

Daarnaast vermeldden ze andere studies met min of meer vergelijkbare uitkomsten:

  • Het onderzoek in de provincie Shenzhen kwam tot de conclusie dat 80% van de besmettingen kwam door 8 à 9% van de gevallen.
  • In Israël bleek uit een studie dat 80% van de gevallen terug te leiden was tot minder dan 10% van alle besmette personen.
  • Bij SARS bleek in Singapore dat 6% van de gevallen verantwoordelijk wars voor 80% van de besmettingen. 73% van de personen besmette niemand.
  • In Hong Kong waren bij SARS 331 infecties te herleiden tot één persoon.
  • Bij MERS in 2012 bleek in Saudi Arabië 14% van de gevallen zorg te dragen voor 80% van de gevallen.

Zij concluderen niet alleen dat deze superspreading events een onderdeel zijn van de verspreiding van COVID-19, maar dat ze de aanjager van de pandemie zijn!

Dit is een selectie van blogs waar ik tot dezelfde conclusie kwam:

  • 9 april: Zo groot is de impact van superspreading events
  • 12 april: Wat we kunnen leren van de patronen van de Nederlandse verspreiding
  • 14 april: Zo gaat de verspreiding van het COVID-19 virus vooral
  • 19 april: Het superspreading event van Kessel op 5 maart
  • 24 april: De verspreiding van het virus is al vrijwel onder controle
  • 1 mei: Vleesverwerkende industrie: superspreading hot spots
  • 28 mei: COVID-19 verspreidt zich helemaal niet zo makkelijk

Mede via onderzoek in Nederlandse gemeenten waar wel en waar geen superspreading events hadden plaatsgevonden voor de lockdown op 15 maart, zijn dezelfde patronen te zien als de twee auteurs in de New York Times beschrijven. Gemeenten waar een superspreading event had plaatsgevonden kenden gemiddeld een factor 8 keer zoveel besmettingen en doden als de gemeenten waar dat toen niet was gebeurd.

De slotconclusie van de auteurs in de New York Times is, dat door de superspreading events te voorkomen de verspreiding van COVID-19 onder controle kan komen. En, zo sluiten zij af: dit kan met een benadering die veel minder impact heeft, sociaal en economisch, dan de lockdowns en de extreme vorm van social distancing die de wereld zijn opgelegd in de afgelopen maanden.

Hun slotzin is: Vergeet het handhaven of weer instellen bij nieuwe uitbraken van ingrijpende maatregelen om de verspreiding van het virus te beheersen. Focus je alleen op het stoppen van de superverspreiders.

Hoewel ze niet dezelfde naam gebruiken, geven ze dus aan dat het stoppen van de verspreiding van het virus niet via een 1,5 meter-samenleving zou moeten verlopen, maar met maatregelen om de superverspreiding te voorkomen.

Uit het interview met de Japanse professor Oshitami blijkt exact hetzelfde. Hij is lid van het Japanse Intervention Cluster Group. En dit is het belangrijkste gedeelte van dit interview.

De sleutel tot het doen verminderen van het aantal besmettingen ligt niet in het toepassen van de 1,5 meter samenleving, maar in het zorgen dat superspread events niet gebeuren!

Maar het betekent nog veel meer

Een onderwerp waar ze in hun artikel niet dieper op ingaan is hoe de besmetting nu eigenlijk plaatsvindt. Wel geven ze aan dat het in afgesloten ruimtes binnen plaatsvindt, met veel mensen daarin. Maar over de wijze van overdracht, via direct contact (zoals WHO/RIVM beweren) of via de lucht, laten zij zich niet uit. Deze onderzoeksresultaten geven, mede dankzij uitspraken van het OMT in Nederland en mensen als prof. Voss een heel duidelijk antwoord. In het advies van het OMT staat het volgende als argument dat COVID-19 niet via de lucht gaat. Het reproductiegetal van COVID-19 ligt rond de 2,5. En dan stelt het OMT:

Virusziekten zoals mazelen, die aerogeen via fijne, kleine druppels verspreid worden, hebben karakteristiek een veel hoger reproductiegetal, tussen de 12 en 20.

Met andere woorden: pas als er veel mensen tegelijk worden besmet, dan is dat een bewijs van kleine druppeltjes die in de lucht zweven en veel mensen infecteren.

Laten we eens wat sommetjes maken met de resultaten van het artikel in The New York Times:

  • De R0 van COVID-19 is 2,5. Dat betekent dus dat 1000 personen 2500 andere mensen besmetten.
  • Als 10% van de personen 80% van de mensen besmetten betekent het dat (10% van 1000=) 100 personen (80% van 2500=) 2000 mensen besmetten. Dan is de R0 van deze groep 2000/100 = 20
  • Als de overige 90% de resterende 20% besmet, dan betreft het dat 900 mensen nog 500 besmetten. Dan is de R0 van deze groep 500/900= 0,6.

Met deze grafiek zie je dit patroon:

 

Die hoge R0 van de eerste groep (1 iemand besmet gemiddeld 20 anderen) lijkt sterk op die van mazelen. Dus dan is de enige logische conclusie die je dan kunt trekken als OMT en Prof. Voss, dat bij superspreading events de verspreiding via de lucht gaat, en niet via direct contact.

Je hebt veel fantastie nodig en een gebrek aan logisch kunnen nadenken als je de besmetting van 52 mensen door 1 ander koorlid bij Seattle wilt verklaren door overdracht via direct contact. Als je bij mazelen wel accepteert dat bij een R0 van tussen 12 en 18, dat het virus zich door de lucht verspreidt, dan kun je geen andere conclustie trekken dan dat COVID-19 dat ook doet bij die superspreading events.

Ook het Robert Koch instituut geeft nu aan dat er wel besmetting via de lucht plaats vindt (hoofstuk 1, deel over aerosoles, laatste paragraaf):

“Zelfs als een definitieve beoordeling op dit moment moeilijk is, geven de onderzoeken tot nu toe over het algemeen aan dat SARS-CoV-2-virussen ook via aërosols in de sociale omgeving kunnen worden overgedragen ”

Bij superspreading events, waar velen tegelijk worden besmet, kan het bijna niet anders zijn gebeurd als via de lucht.

 

Dus op die manier kunnen we al zeggen dat 80% van alle besmettingen van COVID-19 via de lucht plaatsvinden.

Ook bij influenza blijken er studies te zijn uit het verleden, die gaan over de verspreiding van het virus via de lucht. Zoals deze studie uit 2013 met de titel “Aerosol transmission is an important mode of influenza-A spread”.

De vraag die nog wel overbijft is hoe die besmetting dan bij die overige 20% plaatsvindt. Zijn dat dan vooral besmettingen binnen het huishouden die wel via direct contact verlopen?

Maar als de besmetting bij superspreading events via de lucht geschiedt, waarom zou dat dan ook niet vooral of zelfs alleen binnen het huishouden zo zijn?

Het antwoord daarop blijkt gegeven te worden via de belangrijke uitkomsten van de studie van prof. Streeck in Heinsberg. Als men tijdens een superspreading event is besmet, is men ernstiger ziek en heeft men minder vaak geen symptomen dan thuis.

Het langdurig blootgesteld zijn aan het virus in de lucht is de crux waar alles om draait. Van de longen van een besmet persoon komt het virus terecht in de longen van nog niet besmette mensen. Die ademen dan niet alleen een minimale hoeveelheid in die nodig is om besmet te worden, maar veel aanwezigen ademen veel virus in (hoge viral load) en worden daar behoorlijk ziek van.

Thuis zijn de omstandigheden voor het virus blijkbaar minder gunstig om op die manier toe te slaan. Er kan meer ventilatie zijn. De patiënt praat minder en zingt zeker niet. De nog niet besmette personen blijven niet lang genoeg in een ruimte met het zwevende virus om er ziek van te worden. Daarom is het waarschijnlijk zo dat de onderzoekers in Hong Kong vaststellen dat 70% van de besmette personen niemand anders thuis hebben besmet.

Als de besmetting via de lucht verloop verklaart dat ook waarom men niet besmet wordt bij goede ventilatie. En waarom er amper besmettingen zijn in de buitenlucht. Dan blijft het virus niet lang genoeg zweven in de buurt van een persoon om voldoende virus in te ademen en er ziek van te worden. Daarom ook dat hogere luchtvochtigheid werkt, omdat die verhindert dat het virus langdurig blijft zweven. Daarom ook dat mondbescherming in binnenruimtes werkt, omdat de uitstoot van virusdeeltjes die lang in de lucht blijven zweven, daardoor aanzienlijk wordt verminderd.

Dat houdt ook in dat besmetting via direct contact vrijwel geen rol speelt bij de verspreiding van COVID-19. De maatregelen bij de lockdowns in heel veel landen in de wereld die echt gewerkt hebben zijn het verbod op bijeenkomsten met grotere groepen mensen. En niet het feit dat we social distancing (de 1,5 meter afstand houden in Nederland) hebben ingevoerd. Ook dat zijn de conclusies van de onderzoekers uit Hong Kong.

Zolang de WHO en het RIVM dit niet onderkennen houden we niet alleen de wurgslang van de 1,5 meter-samenleving om de hals van de economie en sociale structuur, maar houden we ook een fundamenteel onveilige situatie in stand. Hierdoor doen we vanuit de protocollen van het RIVM precies datgene, wat (vrijwel) geen effect heeft op het verhinderen van de verspreiding en gaan we langzamerhand weer datgene doen wat het gevaar op superspreading events doet vergroten. (bijeenkomsten met mensen toestaan, zonder dat we wijzen op de noodzaak van goede ventilatie).

Het lijkt op de situatie dat je op een onbewaakte overweg afrijdt met een enkel spoor. Dankzij het spoorboekje van het RIVM weet je dat je alleen maar naar links hoeft te kijken om niet door een trein aangereden te worden. Dat doe je dan ook heel goed. Je stopt voor de overweg. Kijkt goed naar links, tot heel ver of er een trein aankomt. Die zie je niet aankomen, dus rijd je de overweg over.

Maar je wordt gepakt door de trein die van rechts komt. Die stond niet in het spoorboekje van het RIVM, want die betrof de dienstregeling uit 2019.

COVID-19 verspreidt zich helemaal niet makkelijk

/91 Reacties/in /door

Op 24 april schreef ik dit blog. Na bestudering van de cijfers per gemeente van voor de lockdown, was dit mijn conclusie:

Uit de overzichten per gemeente is te zien dat de verspreiding van het virus enorm snel ging als daar een “superspreading event” had plaatsgevonden. Zonder dergelijke superspreading events verspreidde het virus zich vrij langzaam. En dat terwijl er toen nog geen enkele maatregel genomen was.  

Er is nu een rapport uitgekomen van de Noorse RIVM met een vergelijkbare conclusie. De reproductiefactor was al rond de 1 toen de lockdown werd gestart en was al dalende.

Het is in lijn met mijn conclusie van vorige maand: de reden dat men dacht/denkt dat het virus erg besmettelijk is, komt door die superspreading events. In één klap worden dan grote aantallen mensen besmet en je krijgt het beeld van een exponentiële groei. Zo zagen we door het evenement op 5 maart in Kessel dat er op 21 maart in die gemeente al meer dan 60 besmettingen werden geconstateerd. (Besef dat de wereldwijde schatting is dat het aantal echte besmettingen minimaal een factor 25 keer zo groot is dan het aantal positief geteste. Dus het echte aantal besmettingen kan toen dus al wel 3.000 geweest zijn. Dat is een kwart van de bewoners van Kessel.)

Via een eenvoudig getalsmatig voorbeeld kan ik illustreren wat het grote effect van die superspreading events is. Stel dat er 100 mensen besmet zijn. En 99 van die 100 personen besmetten weer ieder 1 andere, 99 in totaal. Maar 1 persoon besmet bij een superspreading event 101 personen. Dan besmetten de oorspronkelijke 100 personen samen dus 200 anderen.

En dan is de reproductiefactor 2.  En dat is een hoge waarde, die voor de zogenaamde exponentiële curves zorgt.

Voor het eerst zag ik gisteren mijn conclusie van toen terug bij uitspraken van een prominente viroloog. In zijn dagelijkse podcast zei de Duitse prof. Christian Dorsten het volgende:

“Er is een heel aantal interessante nieuwe studies die gaan over het grote belang van de superspreading events bij de verspreiding. Die verlopen vooral via aerosols. Als je deze transmissiegebeurtenis afbreekt, dan heb je in feite de hele epidemie onder controle”.

Dit zijn dus de woorden van een adviseur van Angela Merkel. Het zou me niet verbazen als dit één van de redenen is dat men in Duitsland overweegt om eind juni de 1,5 meter-afstand af te schaffen.

En dit stond in de Washington Post op 26 mei.

 

Als je al dit bovenstaande mee in beschouwing neemt en de wereldwijde patronen van verspreiding ziet, dan is de conclusie eigenlijk heel simpel.

Daar waar geen of weinig superspreading events zijn geweest is de groei van het aantal besmettingen heel beperkt gebleven en inmiddels (vrijwel) verdwenen. Kijk maar eens hier bij het overzicht van de ontwikkeling van het aantal doden tussen half maart en begin april in een aantal landen.

In Nederland, België en Frankrijk zijn er vele grote en kleine superspreading events geweest.  In Australië en Nieuw-Zeeland amper.

Maar ook in Nederland kun je dat effect terugzien. In Zuidoost-Nederland kreeg je een combinatie van superspreading events: eerst het carnaval en daarna kerkdiensten of feesten (zoals Kessel). In het noorden van het land waren die superspreading events niet of amper aan de orde en zagen we een veel rustiger beeld. Een factor van 10 keer minder besmette personen dan in Zuidoost-Nederland.

Dat Noorwegen voor de lockdown rond de 1 zat qua reproductiefactor was dus omdat ze daar geen superspreading events hebben gehad.

Vrijwel over de gehele wereld zijn in de loop van maart bijeenkomsten met grotere aantallen mensen verboden. En vrijwel direct daalde de R0 naar rond de 1,0. Behalve daar waar men niet door had, dat er ook nog op een andere wijze superverspreiding plaatsvond, zoals in zorginstellingen, vleesverwerkende bedrijven, op marineschepen en in gebouwen met slecht werkende ventilatiesystemen waarbij veel bewoners werden besmet.

De daling na de lockdown kwam dus niet door de 1,5 meter-afstand. Want ook voordat welke maatregel dan ook rond half maart genomen werd, was de R0 in Noorwegen al rond de 1,0. Net zoals in nogal wat gemeenten in Nederland.

Maar er is nog een heel belangrijk punt. Superspreading events vinden eigenlijk alleen plaats onder bepaalde omstandigheden. Boven 30 graden noorderbreedte in besloten ruimtes en met lage luchtvochtigheid.  (in de andere gebieden hangt het samen met regen- en onweersbuien, zoals ik hier heb omschreven).

En overal ter wereld waar die omstandigheden er niet waren, zien we geen echte uitbraken en naderen de aantallen de nul. (Behalve natuurlijk bij vleesverwerkende bedrijven, want daar zorgt men er kunstmatig voor dat de condities binnen het gebouw optimaal zijn voor het airborne houden van het virus).

Het goede nieuws is dat wij in Nederland (net zoals de rest van Europa) nu al geruime tijd omstandigheden hebben die ongunstig zijn voor aerosols en superspreading events. Zelfs als die per ongeluk toch nog plaatsvinden. En dus zie je dat ook bij ons de cijfers richting nul gaan.

Als je naar de ziekenhuisopnames in Nederland kijkt zoals die op 27 mei door het RIVM werden gemeld, dan zie je heel goed wat er in Nederland gebeurd is.

 

Het is in deze grafiek niet goed te zien, maar hij loopt tot 26 mei. Daarom vergroot ik hieronder dus het laatste deel. Op 23 en 24 mei waren er namelijk 0 ziekenhuisopnames.

Besef dat bij ziekenhuisopnames een vertraging is van twee weken. Dus eigenlijk geven deze cijfers aan dat al op 10 mei vrijwel niemand in Nederland meer is besmet (behalve in de vleesindustrie).

Vandaag 28 mei, dus twee weken later, zal het getal nog lager zijn en ik denk dat het nu vrijwel nul is. (Besef dat als er in heel Nederland bijvoorbeeld 200 nieuwe besmettingen zouden plaatsvinden, dat het nog steeds maar om 1 op de 85.000 inwoners gaat.)

Als je daarnaast weet dat er in vele delen van het land al meer dan een week geen nieuwe ziekenhuisopnames zijn (dus drie weken geleden geen nieuwe besmettingen, conform de norm dat elke 200 besmettingen tot 1 ziekenhuisopname leidt), dan begrijp je misschien nog meer wat een domme beslissing het van de regering is (op advies van RIVM/OMT) om toch nog te wachten tot 1 juli a.s. voordat bijvoorbeeld sportscholen geopend kunnen worden.

Want zelfs als het zo zou zijn, dat iemand die intensief sport een ander kan besmetten, dan moet er natuurlijk wel een besmet persoon aanwezig zijn om dat te doen. En die laatste kans is in grote delen van het land nul en in andere delen heel klein.

Het is een perfecte illustratie van hoe RIVM/OMT en de regering volledig de weg kwijt zijn bij hun afwegingsproces van de risico’s van bepaalde beslissingen. De grote meerwaarde van sport voor de gezondheid van mensen wordt ondergeschikt gemaakt aan de hele kleine kans dat mensen op dit moment besmet kunnen worden. Zeker als men de ventilatie goed regelt is die kans helemaal nul.

Op basis van dit bovenstaande doe ik de volgende uitspraak:

In Nederland komen er tot ergens in september/oktober nauwelijks nieuwe besmettingen bij. Het aantal is al heel laag en zal heel laag blijven. Behalve als men niet snapt hoe besmettingshaarden als in de vleesverwerkende industrie moeten worden bestreden.

Dit zal ook geval zijn in de rest van Europa.  In sommige landen gelijk met Nederland en in andere landen wat later.

De gevolgen dat dit nog steeds niet wordt (h)erkend door RIVM en OMT zijn enorm groot voor economie, samenleving en volksgezondheid.

Ik ben bang dat Ab Oosterhuis ook op dit punt pas over 7 weken tot dit besef komt.

Maar als je gewoon nuchter naar de wereldwijde cijfers kijkt vanaf februari tot nu, dan is dit de enige logische conclusie.

Hadden we maar een RIVM gehad met de instelling als de FHI in Noorwegen! Daar heeft men sinds begin mei al veel meer toegelaten.

Dit las ik op 8 mei

En wat denk je wat er gebeurd is met de ontwikkeling van het aantal nieuwe besmettingen in Noorwegen? Tussen 21 en 27 mei zijn er maar 10 nieuwe besmettingen per dag geconstateerd en het aantal sterfgevallen is gestegen met NUL in die periode.

Waarom leren we niets van wat we in het buitenland zien gebeuren? Wanneer dringt dit soort informatie nu door tot de mensen in de regering, degenen die hen adviseren en bij de Nederlandse media?

Covid-19 doesn’t spread that easily

/36 Reacties/in /door

On April 24th I wrote this blog. After studying the numbers per municipality before the lockdown, this was my conclusion: Lees meer

De COVID-19 kennis van nu (update 27/5)

/159 Reacties/in /door

Dit is wat ik nu verzameld heb aan kennis over de verspreiding van COVID-19 en wat we kunnen doen om naar de toekomst toe een goede afweging te maken tussen de gezondheidsrisico’s en de gevaren van economie en samenleving. Ik zal het, zodra het relevant is, updaten. Lees meer

Were they even talking about the Covid-19 virus?

/9 Reacties/in /door

Yesterday I heard the RIVM briefing and then I followed the debate in parliament. And I wondered if they were talking about the Covid-19 virus. So much more is known by research, but at no time did I hear that back yesterday. Really from no one.

In Dutch politics and in the media, the latest research findings play virtually no role. On the one hand this is because so little research is done in the Netherlands itself, while on the other hand, research from abroad is hardly picked up in the Netherlands. Not even if it is carried out a stone’s throw away from our borders (in Gangelt).

If you do follow those studies, then the discussions within Dutch politics – like yesterday in Parliament – and the interviews with experts in talk shows, to put it very kindly, are astonishing. As if it were a totally different virus.

First a few important issues regarding the virus, on which there is now quite some international consensus, and then some recent information:

  • Transmitting an infection with Covid-19 by touching objects does not happen. I repeat: does not take place.
  • Everything we do to prevent contamination by touching objects is of no value.
  • The chance of being infected with Covid-19 in the open air is very, very small. Especially when the sun is shining.

Unfortunately, no contact studies have been published in the Netherlands (they have barely been carried out). So we are investigating the contacts of infected people with those around us. Fortunately, abroad they do. There are studies from China, South Korea, the USA and Germany.

From these, the same picture emerges:

  1. Infection takes place through close and prolonged contact within confined spaces, but not through incidental and brief contact. So if you are close to an infected person for a while (in the first 5 days of his symptoms) then you are most likely to be infected. So the time factor is important. (The time is not specified in the examinations, but it is more a haf hour than 5 minutes).

The image that you get infected because you are near an infected person for a short period of time, from which you “catch” a drop, is completely misplaced.

  1. The longer you are in a place where you get the virus, the more severe the symptoms are on average, the sicker you become.
  2. Roommates of an infected person do not get infected nearly as often as was thought. Percentages that have been established are between 5 and 25%. The vast majority of household members are not infected. Even those who are infected are usually (much) less sick than if they were infected during a super spreading event.
  3. In places where there are many people and the aerosols can remain floating with the virus, many people can be infected at the same time. The time you spend in that room and the number of aerosols with the virus in the air play an important role in the extent to which you become ill. (These are the super spreading events)
  4. The effects of aerosols are reduced by good ventilation and a humidity of 6gr/Kg.
  5. The exponential growth in the number of infected persons is caused by super spreading events and not by direct contact between an infected person and non-infected persons.
  6. The risks of infection are greatest in places where you are in the same room with an infected person for a long time. These include households, public transport, offices and restaurants. Places where many people speak/shout/song are a clear risk that many of those present will become infected.

It would be nice if all those involved in the political and public debate were aware of these international research results. So that discussions can be held in a meaningful way and decisions can be taken on a sound basis. Now it seems that people are not even heading for 50% of the knowledge.

It also prevents many Dutch people from thinking that their chance of being infected is many times higher than it really is. In this way they worry too much and limit their behaviour (much) too much.

Hadden ze het wel over het COVID-19 virus?

/136 Reacties/in /door

Gisteren hoorde ik de briefing van het RIVM en daarna volgde ik het debat in de Tweede Kamer. En ik vroeg me af of ze het wel over het COVID-19 virus hadden. Er is inmiddels door onderzoek zoveel meer bekend, maar op geen enkel moment hoorde ik dat gisteren terug. Echt van niemand.

In de Nederlandse politiek en in de media spelen de nieuwste onderzoeksbevindingen vrijwel geen rol.

Aan de ene kant komt dat doordat er zo weinig onderzoek in Nederland zelf wordt gedaan, terwijl aan de andere kant het onderzoek uit het buitenland vrijwel niet in Nederland wordt opgepikt. Zelfs niet als het uitgevoerd is op steenworp afstand van onze grens (in Gangelt).

Als je die onderzoeken wel volgt, dan zijn de discussies binnen de Nederlandse politiek -zoals gisteren in de Tweede Kamer- en de interviews met deskundigen in talkshows, om het heel vriendelijk te zeggen, verbazingwekkend. Alsof het om een totaal ander virus gaat.

Eerst even een paar belangrijke zaken met betrekking tot het virus, waarover inmiddels internationaal behoorlijk consensus bestaat, en dan nog wat recente informatie:

  • Het overdragen van een besmetting met COVID-19 via het aanraken van voorwerpen vindt niet plaats. Ik herhaal: vindt niet plaats.
  • Alles wat we doen om te voorkomen dat we via het aanraken van voorwerpen besmet worden, is van geen waarde.
  • De kans dat we besmet worden met COVID-19 in de buitenlucht is heel, heel klein. Helemaal als de zon schijnt.

In Nederland zijn helaas geen contactstudies gepubliceerd (en die zijn ook amper uitgevoerd). Dat betreft dus onderzoeken dus naar de contacten van besmette personen met mensen uit hun omgeving. In het buitenland gelukkig wel. Er zijn o.a. studies uit China, Zuid-Korea, de VS en Duitsland.

Daaruit komt hetzelfde beeld naar voren:

  1. De besmetting vindt plaats via nauw en langdurig contact binnen besloten ruimtes, maar niet door incidenteel en kortstondig contact. Dus als je een tijd dichtbij een besmet persoon bent (in de eerste 5 dagen van waarbinnen de symptomen optreden) dan is de kans het grootst dat je besmet wordt. Belangrijk is dus de tijdsfactor. (De tijd wordt in de onderzoeken niet gespecificeerd, maar het gaat eerder om een half uur dan om 5 minuten). Het beeld dat je besmet wordt omdat je kortstondig in de buurt van een besmet persoon bent waarvan je een druppeltje “opvangt”, is volkomen misplaatst.
  2. Hoe langer men verkeert op een plek waar je het virus naar binnen krijgt, hoe zwaarder gemiddeld de symptomen zijn, hoe zieker je wordt.
  3. Huisgenoten van een besmet persoon worden bij lange na niet zo vaak besmet als gedacht werd. Percentages die vastgesteld zijn liggen zo tussen de 5 en 25%. Het overgrote deel van de leden van het huishouden is niet besmet. Zelfs degenen die wel besmet worden, zijn dan doorgaans (veel) minder ziek dan mensen die bij een superspreading event besmet zijn geraakt.
  4. Op plekken waar veel mensen zijn en waar de aerosols met het virus kunnen blijven zweven kunnen veel mensen tegelijk worden besmet. Hierbij spelen de tijd die je in die ruimte doorbrengt en de hoeveelheid aerosols met het virus die in de lucht aanwezig zijn, een belangrijke rol bij de mate waarin je ziek wordt. (Dit zijn de superspreading events)
  5. De effecten van aerosols worden verminderd door een goede ventilatie en een luchtvochtigheid van 6gr/Kg.
  6. De exponentiële groei van het aantal besmette personen komt voort uit superspreading events en niet uit het aantal directe contacten tussen besmette en niet-besmette personen.
  7. Op plekken in binnenruimtes waar je lang in dezelfde ruimte verkeert met een besmet persoon zijn de risico’s op besmetting het grootst. Hierbij wordt gedacht aan het huishouden, openbaar vervoer, kantoren en restaurants. Op plekken waar door veel mensen wordt gesproken/geschreeuwd/gezongen vormen een duidelijk risico dat veel van de aanwezigen besmet worden.

Het zou fijn zijn als alle betrokkenen in het politieke en publieke debat op de hoogte zijn van deze internationale onderzoeksresultaten. Dan kunnen discussies op een zinvolle wijze worden gevoerd en besluiten gegrond worden genomen. Nu lijkt het erop dat men zelfs niet eens koerst op 50% van de kennis.

Het voorkomt ook dat veel Nederlanders denken dat hun kans om besmet te worden vele malen groter is dan dit in werkelijkheid is. Ze maken zich op die manier te grote zorgen en beperken hun gedrag (veel) te veel.